Polenta fritida con cebola
A polenta cocida é un prato tan típico do norte de Italia, que os do Sur chaman aos do Norte polentones. Outro uso para esta especie de fariña de millo, ademáis de biscoitos coma este, é facer petiscos coma o que hoxe nos ocupa, moi sinxelo e saboroso para acompañaren mollo de tomate caseiro, queixo fundido ou coma guarnición de peixes ou carnes.
A polenta é bastante habitual nos supermercados e hipermercados, fixádevos que veña precocida, porque senón leva moitísimo máis tempo. Eu boteille cebola crocante da que venden feita, pero podemos cambiala por noces, atún, anaquiños de xamón, etc.
Ingredientes (para 4 ou 5 racións)
Medio quilo de polenta
Unha culleriña rasa de sal
100 gr de cebola seca
Aceite de xirasol para a tixola
- Cocemos a polenta segundo as instruccións do fabricante.
- Engadimos a cebola e estendemos nunha fonte rectangular, procurando que quede lisa por cima e cun grosor de 3-4 cm.
- Deixamos arrefriar.
- Cortamos o contido da fonde en rectangúlo de 8-10 cm de longo e 2-3 cm de largo.
- Quecemos un par de culleres de aceite na tixola, e poñemos os pauciños a dourar. Se vedes que se pegan, botádelle máis aceite. Repetimos por todos os lados.
- Colocámolos nun prato cun pano de papel para que absorva o exceso de aceite e servimos coa guarnición que nos apeteza.
Carne guisada con cognac e mostaza
Os guisos son ese pratos, que ademáis de dar gusto comelos, dá gusto facelos, especialmente se arrecenden coma este, non ides queres sair da cociña! Ideal para facer os días de frío, estará moito mellor 24 ou 48 horas despois de cociñalo.
Aínda que a lista de ingredientes é longa, é bastante doado de facer, o único que tendes que ter en conta é que o proceso dura 2 h e media, máis ou menos. No medio pódese deixar, pero aínda así hai que andar con conta de que non se pegue. Importante: hai que facelo nunha pota grande e de base larga.
Se non tendes cognac na casa, podédelo cambiar por brandy, xerez ou mesmo viño tinto. Neste caso e usei mostaza de gran (a que venden coma "ancienne"), que ten un sabor máis suave, pero na receita non sae especificado xa que depende do gusto de cada un. A cantidade pódese reducir ou aumentar, non pasa nada. Se vos gusta este condimento, botádelle un ollo a esta receita de albóndegas mariñadas con mostaza ou a estas couves de Bruselas con mel e mostaza.
Ingredientes (para 4-6 persoas)
Un quilo de carne de terneira, cortada para guisaren
100 gr. de touciño entrefebrado
250gr. de champiñóns
400 ml de caldo de verduras
80 ml de cognac
90 gr. de mostaza
Unha cebola
3 chalotas (pódense cambiar por outra cebola)
3 ou 4 cenouras
5 culleriñas de manteiga (ou máis, dependendo de como se dea a receita)
Unha presa de fariña
Sal e pementa
- Nunha pota ben grande, a lume medio, botamos o touciño ben picado.
- Pelamos e cortamos a cebola e as chalotas en anacos pequenos, e cando o touciño solte a graxa e comece a torrarse, engadímolas á pota e subimos o lume. Cocemos durante 10-15 minutos, ata que douren e comecen a estar transparentes. Apagamos o lume e reservamos nun bol.
- Botámoslle sal e pementa á terneira, e pasámola por fariña nun prato fondo. Engadimos dúas culleriñas de manteiga á pota e cando derretan comezamos a rustrir a carne a lume medio-alto (haberá que facer dúas quendas). Se se pega moito, engadide un chisco máis de manteiga. Cando a carne estea churruscadiña por fóra, retirámola ao bol do punto 2.
- Botamos o cognac na pota e rascamos o fondo cunha culler de pau para que despegue a costra que fixo a carne. É MOI DOADO. Engadimos o caldo e a mostaza e remexemos ben. Cando estea mesturado, engadimos o contido do bol e cocemos a lume baixo durante unha hora, remexendo de cando en vez.
- Engadimos as cenouras (peladas e cortadas en rodas) e deixamos cocer 40 minutos máis.
- Nunha tixola mediana engadimos unha culleriña de manteiga e os champiñons en láminas de 0,5 cm. Cocemos ata que estean marróns e engadímolos ao guiso, deixando cocer 5 minutos máis. Corriximos o sal se fose preciso e servimos quente.
É moi recomendable deixalo feito polo menos un día antes e quecelo antes de servir, estará DELICIOSO!
Panquecas
Hoxe traemos unha receita ben sinxela, unhas panquecas para almorzar desas que se ven tanto nas películas de USA. As panquecas non teñen case sabor de si, o bonito é a súa textura e que combinan con todo . Teñen tantos buratiños que absorben calquera líquido que se lle bote: leite condensado, zume de pradairo (maple syrup), mel quente, etc.
Nalgunhas tendas de produtos nortemericanos venden un preparado ao que engadirlle leite, pero a non ser que sexades un pouco langráns, isto faise na casa en 5 min máis o tempo de tixola. É recomendable usar unha pequena (de 12-16 cm. de diámetro) porque teñen que ter alomenos un centímetro de grosor para que queden ben. O truco é ir facendo ata que remate a masa, non cómpre ser moi exactos!
Ingredientes (para 4 ou 5 panquecas coma as da foto: é un prato pequeno)
180 gr de fariña
180 ml de leite
Un ovo
Unha culleriña de fermento químico
Unha culler de manteiga en pomada (opcional)
Un belisco de sal
Manteiga ou aceite de xirasol para a tixola
- Quecemos a tixola a lume medio cun pouco de manteiga ou aceite (3 ou 4 pingas bastarán).
- Nun bol betemos o leite co ovo e a menteiga tépeda.
- Imos engadindo a fariña, o fermento e o sal. Non fai falta batelo moito, cando teña unha consistencia similar ás filloas xa vale.
- Botamos un pouco de masa na tixola, cando doure por abaixo dámoslle a volta, en total 2-4 minutos por lado. Ao principio o lume terá que estar un pouco máis alto, despois pódese baixar.
- Repetimos o proceso para todas as panquecas.
- Servimos quentes co condimento que máis vos guste.
Que aproveite!
Crónica gastronómica - A lareira da Alén
Cun pouco de retraso (estiven hai máis de 3 semanas), pero ca tranquilidade de que con este tempo de m***a aínda hai ganas de cocido, veño contarvos a miña experiencia na asociación gastronómica A lareira da Alén, cada vez máis coñecida en Ourense e contorna.
Non se trata dun restaurante senón dunha asociación sen ánimo de lucro que recupera receitas e formas de comer tradicionais. Isto implica que só traballan con reservas, e a partires de dúas persoas. Está situada nunha casa señorial nas aforas de Viduedo, no camiño de Ourense a San Cristovo de Cea: está un pouco agochado, hai que prestar atención aos carteis na estrada porque é moi fácil pasarse.
A casa é moi grande e está en proceso de restauración, na pranta baixa hai unha lareira e unha barra, ademáis de varios salons para eventos. Na pranta de arriba é onde se come: hai unha habitación que ten u mesado moi grande onde deixan as potas do cocido e a louza para servirse (xa que non é un restaurante). Os prezos son moi económicos, tendo en conta a cantidade e calidade da comida.
Neste caso reservara un cocido para catro, que consta de:
- 1 mini lacón artesán de 1,5 quilos
- Media cachucha
- 2 quilos de falda de terneira
-
1 quilo de ósos da soá
- 4 chourizos
- 2 quilos de repolo
- 4 quilos de patacas
- Garavanzos (unha chea deles)
- Sopa
- Moletes de pan de Cea (cóbranse a parte)
Como podedes imaxinar, sobra un montón de comida, que se pode levar en tupperwares que venden eles (ou nos teus, se te lembras de levalos). Nós comimos alí e todavía deu para dous xantares máis na casa: aínda estaba máis bo ao día seguinte!
Había outra xente que pedira carne asada ou chuletóns e todo tiña moi boa pinta. Sen dúbida, unha experiencia diferente para ir comer con amigos ou familia. Os donos, moi amables, dixéronnos que tiñan un proxeto de cocido para levar en Quintela de Canedo: O restorán da Alén, que pronto abrirá as súas portas. Haberá que estar atentos!
Escolma de inverno
Xa levamos uns aniños co blog, así que aproveitamos para facer unha selección de receitas que van moi ben para estes días fríos (preme na imaxe para ver a receita):
E por último, uns consellos para facer café:
