Mollo de coandro - Mojo cilantro
O mollo de coandro é unha receita moi típica das Canarias, non tan coñecida coma o mojo picón pero igual de boa. Tamén se coñece coma mojo verde, e unha vez feito conservase varios meses no frigorífico sen problemas.
Alí tómano coas patacas cocidas, pero tamén serve para darlle un toque especial a un bocadillo, burrito ou taco ou para comer con polo ou carnes suaves. Coma todas as receitas tradicionais, hai mil versións: a miña non é picante pero si saiu bastante concentrada. O truco é ir engadindo os ingredientes pouco a pouco e ir probando para axustar o sabor.
O coandro ha de ser fresco, podédelo atopar en grandes superfícies na neveira da sección de hortalizas, e ás veces tamén en tendas de produtos sudamericanos. Se queredes saber máis sobre especias, frecas ou secas, botádelle un ollo á listaxe de especias I e II
Ingredientes (para un bote de 350 ml, aproximadamente):
Un feixe de coandro fresco
Dous dentes de allo
200 ml de aceite de oliva virxe extra
Unha culleriña chea de sal
Un chorro de vinagre de viño branco, ou de viño branco seco
- Nun morteiro machacamos o allo, picado, co sal.. Botamos a mestura no vaso da batedora.
- Imos pelando o coando: só imos usar as follas. Metémolas todas , xunto co resto dos ingredientes no vaso.
- Batemos ata que as follas estean disoltas e sexa unha pasta líquida e homoxénea.
- Gardamos nun frasco de cristal ou nun tupper.
Que aproveite!
Cinco trucos para facer bechamel
O bechamel é orixinario do norte de Italia, pero popularizouse polo mundo a través da cociña francesa. O seu nome ven dun señor chamado Louis de Bechamel, a quen un cociñeiro adicoulle este mollo para honralo, e así quedou o nome. Tamén é coñecido nanlgúns lugares coma mollo branco. A súa preparación é doada: quentar aceite ou manteiga, botar fariña, remexer, botar leite e condimentos, e volver remexer. O que require é moita atención para que non se estrague no proceso.
É a base de moitos outros mollos, e resulta moi útil para gratinar cousas ao forno, ou para rebaixar a intensidade do sabor dalgúns ingredientes. A cremosidade dependerá da cantidade de fariña que lle botedes, neste exemplo quedou unha consistencia media, coma para facer lasaña. Imos aló cos trucos!
- O bechamel pódese facer con aceite de oliva, manteiga, ou cunha mestura dos dous. O sabor do aceite de oliva será un pouco máis forte co da manteiga, a consistencia dependerá principalmente da cantidade de fariña que lle botemos. Tende conta coa cantidade de aceite (ou manteiga) co que comezades. Para un mollo de consistencia media, eu comecei botando 100 ml. de aceite e acabei con case 700 ml. de mollo.
- Se ides facer croquetas, botade máis cantidade de fariña e se queredes poñelo nunha xerriña para verter nalgures, botade algo menos. Tende en conta que ao arrefriar, aínda que sexa un pouco, ha espesar.
- Para que saia sen grumos, é recomendable tamizar a fariña cun escoador. Se coce un pouco no aceite, é normal, o que hai que evitar é que se poña marrón. Outra cousa boa para evitar o temidos grumos, é quentar o leite antes de botalo.
- Para que quede ben, hai que ir baixando o lume no proceso. Comezamos co lume alto para quentar o aceite, baixámolo ao engadir a fariña e botamos leite aos poucos, sempre remexendo. Cando xa estea o leite mesturado, podemos apagalo e seguir remexendo un pouco para que siga a espesar. O normal é tardar uns 15 ou 20 minutos en facer o bechamel.
- O sal bótase ao final, xunto cas especias: vaille moi ben a noz moscada e a pementa negra.
Prebe de pemento asado - massa de pimentão
Todo un clásico da gastronomía portuguesa, a massa de pimentão e a base de moitos pratos, e ademáis, é moi doada de facer! O único pero é que hai que preparala cun día de antelación, pero despois dura varios días no frigorífico.
É difícil de crer que con tan poucos ingredientes saia unha cousa tan boa. A primeira vez que a fago na casa e non podo estar máis satisfeita co resultado: un mollo dunha bonita cor laranxa-vermella e cun sabor intenso (pero non picante!). É un ingrediente ideal para "adobar" bocadillos e tostas, e a semana que ven imos cociñar un prato ideal para o Nadal no que tamén se emprega, estade atentos!
Ingredientes (para 350 ml. de prebe, aprox.)
3 pementos vermellos grandes
2 dentes de allo
6 culleres de aceite de oliva virxe
2 culleres de sal gordo
- Lavamos os pementos, cortámolos pola metade e quitámoslles as sementes e as partes brancas. Cortamos en tiras de 3 cm. de diámetro, aproximadamente.
- Nun bol ou tupper grande, imos colocando as tiras, esparexendo o sal aos poucos. Remexemos cas mans para que quede ben distribuído.
- Deixamos repousar 24 horas a temperatura ambiente.
- Lavamos as tiras de pemento para quitarlle todo o sal que se poida e secámolas cunha rolla ou papel de cociña.
- Prequentamos o forno a 180º e colocamos papel de forno na bandexa. Poñemos as tiras ca pel cara arriba e cocémolas na parte de enriba do forno ata que estean negras. Ha levar 15 ou 20 minutos.
- Deixamos arrefriar e retirámoslles a pel. Ten que sair con facilidade.
- No vaso da batedora colocamos as tiras e os dous dentes de allo, picados. Batemos, e despois engadímoslle aceite de oliva, e batemos ata que teña unha textura homoxenea.
Este prebe pódese conservar no frigorífico durante dúas semanas, se está ben pechado. Como é un pouco forte e facelo leva moito tempo, tamén é boa idea conxelar unha parte nun recipiente de plástico, mellor se é hermético.
Polo rebozado ao mel
Xa sabedes que o polo é unha das miñas carnes favoritas*: vai ben con case todo! Desta vez probei a facer unha combinación doce-salgado, ademáis de crocante, e quedou super ben! Os filetes están bos só co rebozado, pero o mollo fai un contraste delicioso: é adictivo!
Se vos sobra mollo, coma me pasou a min, podedes probalo con filetes de porco, ou incluso de pato. Ou máis sinxelo: como acompañamento para un arroz ou un puré de patacas.
A receita é unha adaptación desta, pero cunhas proporcións máis axeitadas á xente que non vive en Norteamérica (menos mollo, menos fariña e menos ovo :D)
Ingredientes (para 2 ou 3 racións):
400 gr. de filetes de peito de polo
150 gr. de fariña
1 ovo grande, batido
1 culleriña de tomiño
1 cullleriña de ourego
1/2 culleriña de pementón
Sal e pementa
300 ml de aceite de xirasol, pra fritir
Para o mollo:
100 ml. de mel
2 culleres de mollo de soia
1 dente de allo, picado todo o que poidades
1 culler de Maizena
- Botamos o mel, a soia e o allo nunha tixola. Quecemos a lume medio durante 15 minutos.
- Nun vaso con 50 ml. de auga disolvemos a Maizena e engadimos esta mestura á tixola. Remexemos un par de minutos e retirámola do lume.
- Nun prato fondo, mesturamos a fariña e as especias. O ovo ha de estar noutro prato fondo, a carón.
- Se os filetes son moi largos, cortámolos en tiras: así collerán máis rebozado. Botámoslles sale e pementa, pasámolos polo prato da fariña, polo do ovo batido e outra vez na fariña, premendo ben para que quede compacto.
- Quecemos o aceite de xirasol nunha tixola pequena, cando estea ben quente botamos a fritir o polo. Con 2 ou 3 minutos por cada lado é dabondo, non fai falla que quede marrón.
- Retirámolo a un prato cuberto con papel de cociña.
- Servimos nos pratos: podedes botar o mollo por riba ou poñelo nunha cunca, por se a alguén non lle gustase (hai xente pra todo).
Que aproveite!
*"Eu o que quero é polo" non quedaba moi ben coma nome, pero é así...