Prebe de pemento asado - massa de pimentão
Todo un clásico da gastronomía portuguesa, a massa de pimentão e a base de moitos pratos, e ademáis, é moi doada de facer! O único pero é que hai que preparala cun día de antelación, pero despois dura varios días no frigorífico.
É difícil de crer que con tan poucos ingredientes saia unha cousa tan boa. A primeira vez que a fago na casa e non podo estar máis satisfeita co resultado: un mollo dunha bonita cor laranxa-vermella e cun sabor intenso (pero non picante!). É un ingrediente ideal para "adobar" bocadillos e tostas, e a semana que ven imos cociñar un prato ideal para o Nadal no que tamén se emprega, estade atentos!
Ingredientes (para 350 ml. de prebe, aprox.)
3 pementos vermellos grandes
2 dentes de allo
6 culleres de aceite de oliva virxe
2 culleres de sal gordo
- Lavamos os pementos, cortámolos pola metade e quitámoslles as sementes e as partes brancas. Cortamos en tiras de 3 cm. de diámetro, aproximadamente.
- Nun bol ou tupper grande, imos colocando as tiras, esparexendo o sal aos poucos. Remexemos cas mans para que quede ben distribuído.
- Deixamos repousar 24 horas a temperatura ambiente.
- Lavamos as tiras de pemento para quitarlle todo o sal que se poida e secámolas cunha rolla ou papel de cociña.
- Prequentamos o forno a 180º e colocamos papel de forno na bandexa. Poñemos as tiras ca pel cara arriba e cocémolas na parte de enriba do forno ata que estean negras. Ha levar 15 ou 20 minutos.
- Deixamos arrefriar e retirámoslles a pel. Ten que sair con facilidade.
- No vaso da batedora colocamos as tiras e os dous dentes de allo, picados. Batemos, e despois engadímoslle aceite de oliva, e batemos ata que teña unha textura homoxenea.
Este prebe pódese conservar no frigorífico durante dúas semanas, se está ben pechado. Como é un pouco forte e facelo leva moito tempo, tamén é boa idea conxelar unha parte nun recipiente de plástico, mellor se é hermético.
Berenxenas afuega'l pitu
Hai una meses xa fixemos unha receita de berenxenas recheas de carne, e desta vez voltamos cunha versión vexetariana e de influencia asturiana: O queixo afuega' pitu (traducido sería algo coma "afoga o polo") é un dos máis senlleiros de Asturias, e presentase en diferentes variedades. O que eu utilicei é o Atroncau roxu, con forma de pirámide e un leve sabor picante. A súa textura e sabor combinar moi ben coa berenxena.
E vós, con que recheades as berenxenas? se tendes ideas, suxestión, etc. deixádeas nos comentarios ou no Twitter: https://twitter.com/queroxamon
Ingredientes (para dúas racións)
Unha berenxena mediana
Unha cebola pequena
150 gr. de afuegal' pitu roxu
4 culleres de pan relado
8 culleres de aceite de oliva, para fritir.
Un chisco de queixo relado para decoraren
- Lavamos a berenxena e cortámola á metade ao longo. Cun coitelo pequeno sacamos a polpa en anacos, tendo conta de non romper a pel.
- Prequentamos o forno a 180º
- Cortamos a cebola en rodas finas e fritímola a lume medio con 6 culleres de aceite e a polpa de berenxena. Aos 10-15 minutos, cando esteán un pouco brandos, engadimos o pan relado e o queixo Afuega'l pitu cortado en anacos (hanse desfacer un pouco, pero non pasa nada).
Remexemos e deixamos repousar 10 minutos ca calor da cociña xa apagada. - Enchemos as berenxenas co recheo, botámoslle unha culler de aceite de oliva a cada unha e decoramos co queixo.
- Colocamos as metades nunha fonte de cristal ou barro, e cocémolas no forno durante 25 minutos, aproximadamente: o queixo da superficie ha de estar ben derretido, e a pel das berenxenas un pouco rugada.
Que aproveite!
Cinco trucos para facer unha boa tortilla de patacas
O caso da tortilla de patacas é ben curioso: cantas variantes saen con tan só tres ingredientes! Coma en todos os pratos tradicionais, cada un ten os seus trucos e preferencias, hoxe vouvos contar os meus. Coma unha imaxe vale máis que mil palabras, velaiquí tendes a miña opinión:
Así non:
Para que as tortillas vos queden sequiñas polos lados e tenras por dentro recoméndovos seguir estes trucos:
- Cortar as patacas facendo anacos o máis irregulares que poidades. Deste xeito chucharán máis aceite e quedarán máis brandas. No canto de cortalas en rodas finas, clavade un coitelo pequeno e facede forza para arrincar un cacho pequeno da pataca, é o máis doado.
- Bater moito o ovo, para que colla aire. Isto fará que teña máis consistencia ao final.
- Engadirlle leite ao ovo: unha culler por cada un. É un truco para que quede máis tenra e suave: o leite fai que se fagan "membranas de coágulo" máis brandas e elásticas. Aquí explícano con máis detalle.
- Deixar repousar a mestura de pataca e cebola fritida no ovo durante 20 ou 30 minutos. Se queredes que os anacos de patacas se noten menos, aproveitade para esmagalos cun garfo nestre intre.
- Esto no ten que ver directamente coa textura pero HAI VIDA ALÉN DAS PATACAS. Que son a base, si, pero pódese experimentar engadindo cenoura relada, chícharos, bacallao desmigado, camaróns... e se só que queredes darlle un leve toque diferente, probade coas especias: dúas das que mellor combinan con este prato son o comiño e a noz moscada.
Preferides a tortilla "ovosa" ou seca? Tendes trucos ou consellos? Deixádeos nos comentarios!
Desta vez as fotos non son miñas: A segunda imaxe é unha montaxe cunha foto de Recetolandia e primeira está tirada dunha reportaxe sobre pinchos de Antena3
Sopa fría de cogombro con iogur e ourego
Xa estamos en xullo e é tempo de sopas frías. Desta vez probamos un prato cunha leve inspiracion grega, a verdade é que non sei se é algo que se come alí normalmente ou non... pero está moi boa e refresca moitísimo. Coma outras sopas, está mellor se a deixades repusar dun día para outro.
Eu fíxena bastante espesa, pero se queredes que quede máis fina, engadide máis auga e xa está ;)
Ingredientes (para 2 ou 3 racións)
3 cogombros
1 iogur grego
5 culleres de aceite de oliva virxe extra, máis un chisco para a decoración
1 culleriña de ourego
Sal (botar pouco e logo ir corrixindo)
- Quitámoslle a codia aos cogombros e partímolos en rodas dun centímetro, aproximadamente.
- Na trituradora ou no bol da batedora ponemos os cogombros e o resto dos ingredientes. Trituramos ata facer unha pasta homoxénea. Deixamos repousar na neveira durante dúas horas.
- Servimos nun prato decorando cunhas pingas de aceite, como acompañamento podemos empregar pavo (coma na foto), salmón afumado, picatostes ou xamón!
Que aproveite!
Gazpacho de amorodos e mazá
Xa chega o bo tempo e apetecen cousiñas refrescantes. A idea desta receita veume despois de ver isto no blog Receitas para todos os días, moi recomendable, por certo. Como non son eu moi de pementos crus decidín facer unha versión máis larpeira. Ao levar mazá como espesante (co canto de pan) é moi lixeira: algo que como saberedes, non pasa moito neste blog :D
Ao deixala na neveira unhas horas os sabores mestúranse mellor, o líquido frío e o vinagre han contribuir a disminuir a temperatura corporal. Aos que vivides na Mariña ou sitios frescos darávos máis igual, pero isto en Ourense (ou en Madrid, onde resido agora) é MOI importante.
Se queredes probar más versións de froitas, a sandía ou o melón vanlle moi ben, son sen dúbida unha marabillosa opción para iste verán, que (agardamos) sexa longo!
Ingredientes (para dúas porcións)
300 gr. de amorodos: se son dos pequenos, mellor
1 mazá grande tipo Golden
100 ml de auga fría
2 culleres de aceite de oliva virxe extra+ unhas pingas para decorar
1 culler de vinagre de viño branco
1/2 dente de allo (opcional)
Sal ao gusto
- Lavamos e cortamos os amorodos en anacos
- Pelamos e cortamos a mazá, retirando a parte central.
- No vaso da batedora, botamos todos os ingredientes, tendo conta de non pasarse co sal.
- Batemos ben ata que emulsione e quede unha sopa homoxénea. Correximos o sal se fai falla.
- Deixamos repousar alomenos un par de horas no frigorífico.
- Servimos cunhas pingas de aceite por riba.
Que aproveite!
